رایان و جانان،تمام زندگی من

سلام گل پسرم. امیدوارم منو درک کنی که به وبلاگت سر نزدم.راست گفتن بچه هرچی بزرگتر میشه کار مادر زیادتر میشه.نگرانی زیادتر. ماشا الله پسر دوست داشتنی و باهوشی هستی.دوست داری ازهرجای بلندی بری بالا که تا الان برات خطرساز هم شده. بذار از کارهای این روزهات بگم. لابه لای مبل رفتن دوست داری میری بین مبلا و هی میگی گیر گیر گیر. یه کامیون داری و یه سه چرخه که وقتی امیرحسین میاد باهات بازی کنه مشکلی ندارین واسه تقسیمش. امیرحسین و به قول تو دادا پسر شری نیست، آرومه و مودبه.بیشتر شما بهش زور میگی تا اون که یکسال بزرگتره.توهم خونشون میری اما وقتی باباش یا به قول شما ممود میاد خونه میدویی و میایی خونه میگی مامان...به مامانشم علاقه داری آدا...